xxxxxxxxxxxxxx

WAMPIRY
"O to bladolica, serce swe i dusze zaprzedała, by praktykami nieczystymi, niegodziwościami dłonie swe brukała. Serce jej skradziono, a gdy to goreć już zaczęło, złamane bezpowrotnie w żalu, dusza z ciała niemalże uleciała. W bólu pogrążona, ukochanego ciało martwe, w ramionach swych trzymała, a z gardzieli krzyk cierpienia, przez gęstniejące powietrze się przedzierał. Słowotok słów nieznanych, a pod paznokciami bród, ciało w ziemi, gdzie blask słońca nie docierał. Wtem martwe, przeklętym się stało.

~fragment pisma nieznanego pochodzenia"

W starożytnych czasach narodził się pierwszy określany mianem przeklętego. Był nim młody mężczyzna, któremu niedane było umrzeć. Czuł on głód, a wręcz zew krwi, lecz choć nieśmiertelny, w blasku słońca żyć już nie mógł. Starożytni obawiali się przeklętych, a z biegiem czasu nazewnictwo ulegało zmianom, aż do powszechnie stosowanego określania "Wampir". Istoty te to nieśmiertelni, których największym pragnieniem jest spożywanie krwi śmiertelnych. Wampiry są nosicielami klątwy nie pozwalającej im się zestarzeć, mogą żyć wiecznie, a ponad to są ponadprzeciętnie szybcy, posiadają zdolność kontrolowania umysłów przyziemnych, a także przeobrażania się w wybraną przez siebie postać, taką ją nietoperz, szczur lub wąż. Mogą umrzeć jedynie na dwa sposoby, poprzez wystawienia się na blask słońca lub głębokie dźgnięcie Serafickim ostrzem. Cechą ułatwiającą identyfikację wampira, są jego kły umożliwiające wysysanie krwi ofiary.

Zalety wampiryzmu:

• brak oznak starzenia od momentu przebudzenia
  
• niezwykła szybkość przemieszczania się
  
• dalekowzroczność oraz widzenie w ciemności
  
• wyczulony węch
  
• szybka regeneracja fizyczna poprzez picie krwi
  
• niewrażliwość na każdy rodzaj przyziemnej broni, w tym broni palnej
  
• posiadanie zdolności umożliwiającą kontrolę nad umysłem przyziemnego
  

Wady wampiryzmu:

• wrażliwość na promienie słoneczne powodujące wypalanie i rozległe poparzenia ciała
  
• trudność w powstrzymaniu rządzy krwi, gdy w pobliżu czuć wyraźny jej zapach
  
• ugryzienie wilkołaka jest bardzo toksyczne, a w dużej dawce wręcz trujące
  
• wysoka wrażliwość na Serafickie Ostrza
  

CZAROWNICY
"Największym czynem nieczystym jest oddanie ciała swego, istocie ucieleśniającej zło wszelakie. Wydanie na świat zaś brudu, ohydztwa, dziecka przeznaczonego by sprowadzać na świat zarazę nieludzką. Misją moją jest wytępić wszelkie nieczyste potomstwo skalanych, w żyłach krew brudną posiadających. Niech stosy zapłoną, niech ogień święty oczyści to co nieludzkie. Wzywam wszystkich, strzeżcie się zła niepojętego, albowiem wieszczę Wam przyjaciele, w imieniu Boga, czarownice są wśród nas.

~fragment listu kapłana, pierwszego inkwizytora"

Od zarania ludzkości Czarownicy są owocami, brudnego mieszania się demonów z przyziemnymi. Dziecko z takiego związku przychodzi na świat posiadając w swoich żyłach krew demona, a one same staje się obdarzonym zdolnością posługiwania się magią. W pewnym wieku, różnym dla każdego Czarownika, jego ciało zaprzestaje starzenia się, co sprawia, że nie mogą umrzeć w naturalny sposób. Rodzą się z odpornością na wszelkie choroby i zarazy, nawet te śmiertelne dla zwykłych przyziemnych. Wyjątkową cechą, która odróżnia ich od pozostałych, jest znak czarownika. Mogą to być, skrzydła nietoperza, kopyta, rogi małe lub duże, ogon, łuski, niespotykane u ludzi źrenice, czy nawet szpony. Czarownicy to specjaliści w posługiwaniu się magią, w szerokim jej spektrum rozumienia, od ofensywnych i defensywnych zaklęć, poprzez uroki i klątwy. Chodź te ostatnie zaliczają się do tzw. czarnej magii, której stosowanie może spotkać się nieprzychylnymi spojrzeniami, a w Paryskiej gildii czarowników, jest ona wręcz zakazana. Często zdarza się, że po bardzo długim okresie życia, zazwyczaj po setkach lat, dopada ich pewien stan znudzenia życiem, obojętnością, a nawet zanikiem wszelkich emocji.

Zalety czarowników:

• długowieczność i brak starzenia się na losowym etapie życia
  
• możliwość wszechstronnego posługiwania się białą i czarną magią
  
• ograniczona zdolność do przywoływania i kontrolowania demonów
  

Wady czarowników:
- brak biologicznej możliwości posiadania potomstwa, nawet wśród przedstawicieli tej samej rasy
- ograniczone zasoby magii i powolna ich regeneracja

WILKOŁAKI
"Ślubuję Wam siostry i bracia, Ci co w wspomnieniach naszych wiecznie żywi, po kres świata pozostaną, zadośćuczynienie otrzymają. Ten, który zbrodni licznych się dopuścił, przez którego palce krew się przelewała, ukarany będzie. Niechaj łowca, prawdziwym łowcą się stanie, a bestia dzika na jemu podobnych głód swój skieruje. Zbierzcie się, w najbliższą pełnię księżyca osądzimy tego, który chciał sądzić nas. Niech zawyje, niech poluje, a i na niego polować teraz będą. Niech taka będzie nasza sprawiedliwość.

~ fragment listu czarownicy do nieznanych adresatów."

WIELKIE DEMONY
Według wielu źródeł Wielkie Demony były niegdyś istotami anielskimi, w sercach których zagościło zło i ciemność. Zostali oni strąceni z nieba do piekielnego wymiaru, który od tamtej pory miał być dla nich domem. W przeciwieństwie do zwykłych, mniejszych demonów, posiadają inteligencję równą ludziom, indywidualną osobowość oraz imiona. Każdy z nich posiada potężną moc i nie można ich w żaden znany dotąd sposób, zabić. Udokumentowano natomiast, że można ich pokonać, lecz ciała ich nie umierają, a jedynie rozpraszają się na miliony kawałków. Przez setki lat wędrują w próżni, by i tak w ostateczności na powrót złączyć się w jedno, wówczas taki demon odradza się.

Sammael - narodził się w chwili powstania świata, to właśnie jemu przypadła rola dowódcy niezliczonych zastępów aniołów. Sprzeciwił się on jednak woli Boga, za co został wygnany z nieba. Posiada potężną moc i uznaje się go za ojca pierwszych demonów, zrodzonych z jego miłości do Lilith. Potrafi przyjąć postać węża i to właśnie jemu przypisuje się skuszenie Ewy w Edenie. W piątym wieku wraz z Lilith, odprawił rytuał sprowadzający na świat ludzi demonów, co w odpowiedzi Archanioła Raziela, poskutkowało narodzinami Nocnych Łowców. Obecnie generał armii piekielnej.